Stedebouwkundig plan  150 woningen en sportzaal

De Velst, Heemskerk
GEM CV (samenwerking Woon op Maat, gemeente Heemskerk)
2009 - heden

Woonpark de Velst is een typische 'inbreidingslocatie'. 
Buiten de bebouwde kom heeft Heemskerk nagenoeg geen uitbreidingsmogelijkheden, terwijl in woonwijk De Die een aantal schoollocaties vrijvallen. Inbreiden biedt kansen voor de typologische verrijking van het bestaande woningaanbod van Heemskerk en voor een verbetering van de openbare ruimte rondom de bestaande woningbouw. 

De groene buffer tussen scholen en woningen wordt omgebouwd tot een volwaardig woonpark, waarvan het centrum wordt gevormd door een centraal plein met een nieuwe waterpartij. De Velst wordt een pilot plan voor het ontwikkelen van duurzaamheidscriteria op stedebouwkundig planniveau. 
De hoge grondwaterstand noodzaakt tot het bouwen op bescheiden terpjes. Door een gesloten grondbalans toe te passen, ontstaat de maat van de waterpartij. Een windmolen doet het water stromen langs een helofytenfilter. Hergebruik van bouwpuin biedt waar nodig  kansen voor landscaping.
 

Stedebouwkundig plan en supervisie

Beverwijk
Gemeente Beverwijk
2011

Binnenduin is een uitbreiding direct grenzend aan het duingebied bij Beverwijk. 
Ondanks een stagnerende woningverkoop waren er meer dan honderd belangstellenden voor deze gewilde locatie.

Het Noordelijk veld, onderdeel van Binnenduin, heeft een informele opzet. Ruime vrije kavels met zicht op het omliggende landschap geven het Noordelijk Veld een groene uitstraling. De verkaveling sluit zoveel mogelijk aan op de bestaande groenstructuren van houtwallen en rellen. De randvoorwaarden voor de vrije kavels waarborgen het groene karakter.
 

Masterplan
i.s.m. HNS Landschapsarchitecten
Maastricht
RO Groep
2005

Het gebied aan de noordzijde van Maastricht wordt omgevormd tot een nieuw stadspark. Nieuwe waterpartijen, sport en leisure functies zullen de inrichting van het "Geusseltpark" bepalen. Door het park een geaccidenteerde vorm te geven, krijgt het samen met de bijzondere functies, een sterk eigen karakter. 

Aan de zuidzijde liggen een drietal markante woonblokken met zicht op het water. Aan de noordzijde van het park vormen rijzige kantoren een nieuw stadscentrum. BFAS heeft ook de architectonische uitwerking van het eerste bouwblok, Cour Renoir, op de kop van de langgerekte waterpartij, voor zijn rekening genomen.

Het door BFAS ontworpen Stedenbouwkundig Plan is opgeleverd.

Het winkelcentrum ligt bij Station Terwijde en heeft een totale oppervlakte van 12.000 m². Er zijn ca. 40 winkels: drie supermarkten, een aantal speciaalzaken, horecagelegenheden en dienstverlening. In de eerste fase worden 285 woningen gerealiseerd, waarvan ca. 200 appartementen in de vrije huursector. Daarnaast zijn er ca. 1000 parkeerplaatsen, waaronder diverse parkeergarages. 

De MAB en Bouwfonds ASR zijn de ontwikkelende partijen.

De architecten zijn Wingender Hovenier, Dana Ponec en Group A.
 

Stedebouwkundig Plan en Supervisie 3745 woningen, 24.500m2 bedrijfsruimte, 2 voorzieningenclusters
Ontwerp Openbare Ruimte: IBU/OSO

Terwijde, Leidsche Rijn, Utrecht
Projectbureau Leidsche Rijn
1998 - heden

Ontwerpopgave: Basis voor het ontwerp vormden het ‘Masterplan Leidsche Rijn’ en de ‘Ontwikkelingsvisie Utrechts deel Leidsche Rijn’. Bij de start van het project bleek een aantal aannames niet langer te kloppen. Leidsche Rijn was in het Masterplan nog één ongedeeld woongebied, maar door een verbreding van zowel spoordijk als noordelijke stadsas, aan de zuidgrens van Terwijde, dreigde de wijk een geïsoleerde ligging te krijgen. Een hechte verankering van Terwijde aan de wijde omgeving, werd daarmee de belangrijkste ontwerpopgave.

Terwijde is het meest noordelijke deel van Leidsche Rijn. Aan de zuidzijde van het plangebied, direct langs het spoor, bevinden zich de zanderige stroomruggen van de rivier de Leidsche Rijn en direct ten noorden hiervan, bevindt zich een laaggelegen veenweide gebied. In het gesloten watersysteem van Leidsche Rijn zorgt Terwijde voor de waterberging.
In het ontwerp hebben deze natuurlijke gegevenheden gezorgd voor een krachtig en herkenbaar beeld. Enerzijds een veelvormig en veelkleurig eilandenrijk, waar de gemiddelde dichtheid is teruggebracht, anderzijds - langs het spoor - Terwijde Zuid, met een hogere gemiddelde dichtheid en een stedelijk beeld.
Dragers van het ontwerp zijn de brede watergangen en een stelsel van lange, grensoverschrijdende lijnen: de Mijl, de grens tussen het eilandenrijk en Terwijde Zuid; de Rijnkennemerlaan, diagonaal door het plangebied en de Parklaan, de centrale, noord zuid voerende lijn. In het hart van het plan ligt het Waterwinpark. Deze centrale, open ruimte is opgerekt tot aan de grenzen van het plangebied.
Alle woonbuurten liggen aan deze hoofdstructuur en zijn voorzien van een, voor iedere buurt karakteristiek, hart. De brede watergangen, met een blijvende landschappelijke maat, zorgen voor unieke woonmilieus. Rietkragen en watervogels als echo van het verleden.
 

Stedebouwkundig Plan 880 woningen en voorzieningen
Ontwerp binnentuinen: Buro Mien Ruys
Terwijde, Leidsche Rijn, Utrecht
Projectbureau Leidsche Rijn
2004 – heden

Basis voor het ontwerp is een sterk en eenvoudig stratenpatroon. Door de introductie van bouwblokken ontstaat een heldere en overzichtelijke stedelijke structuur, die een mooi contrast vormt met de vormenrijkdom van het noordelijk gelegen eilandenrijk.
Een informele route langs de interne, openbare ruimten van de bouwblokken, voert naar het centrum van Terwijde. Deze route - de ”scenic walk” door Terwijde Zuid – levert een opeenvolging van verrassende perspectieven op.

 
In vergelijking met het reguliere programma van een Vinexwijk bevat Terwijde Zuid veel gestapelde woningen met gebouwd parkeren; extra programma op het gebied van niet woonfuncties en een mix van wonen en bedrijvigheid.
Dit wordt mogelijk gemaakt door het inbouwen van “gebiedsreserveringen in de tijd”: de bouwblokken worden afgewisseld met een aantal smallere kavels, waar op termijn specifieke programmatuur in een compacte setting kan worden gerealiseerd: de zogenaamde gecomprimeerde bouwblokken. 

En om flexibel op toekomstige ontwikkelingen te kunnen reageren, is er in pocket parcs ruimte gereserveerd voor “parasites”. Een parasite - tijdelijke bebouwing die buiten het woonprogramma valt - kan al naar gelang de behoefte van de buurt worden ontworpen en gebruikt.
 

Stedebouwkundig Plan en supervisie 42 vrije kavels

Terwijde, Leidsche Rijn, Utrecht
Projectbureau Leidsche Rijn
2006 - heden

De 40 kavels variëren in grootte van 600 tot 1100 m2. De positionering van de woningen op de kavel draagt bij aan een groen karakter van de buurt. De voortuinen zijn 6 tot 10 meter diep. De woningen in de binnenstraatjes zijn asymmetrisch op de kavel gepositioneerd.

 
Kenmerkend zijn de rijzige zadeldaken met een nokhoogte van 11-12m. Aan de ontwerpers is gevraagd inventief om te gaan met de vormgeving van het dak. 
Aan de voorzijde mag de woning tot 4m diep worden uitgebreid, met als eis dat er een bijzondere voorgevel ontstaat. Dit kan een serre zijn, een wintertuin, veranda of een groot venster

Stedebouwkundig Plan dorpse uitbreiding 290 woningen - projectmatige bouw en particulier opdrachtgeverschap
(i.s.m. Okra Landschapsarchitecten)
Deventer
Koopmans Projecten
2005 – 2006

De locatie valt uiteen in drie delen, met een verschillende landschappelijke context. 
Het bestaande dorp heeft specifieke kenmerken: de bebouwing heeft verspringende rooilijnen, diverse kapvormen en ruime groene of juist kleine verharde voortuinen. Het omliggende landschap is altijd nabij, zichtbaar of voelbaar.
 
Als start heeft BFAS in een aantal workshops de wensen en ideeën van de bewoners geïnventariseerd.
Op een aantal plekken zijn doorzichten naar het landschap gecreëerd of zicht op een mooie, bestaande boerderij. Routes naar het centrum van Schalkhaar en een informeel netwerk van kleine achterpaden (voet - en fietspaden) bedden de uitbreiding in. Waar mogelijk is het bestaande groen opgenomen. Ook is een "rondje wandelen om het dorp" mogelijk gemaakt.
Voor een optimale aansluiting bij het bestaande dorp zijn de woningtypes zoveel mogelijk gemengd. Op markante plekken - rondom hofjes, smalle straatjes en bij entrees - worden bijzondere eisen aan de architectuur gesteld.
 

Stedebouwkundig Ontwerp Eschmarkelveld

Eschmarkerveld, Enschede
Ingenieursbureau DHV / Gemeente Enschede
2001 – 2003

Het ontwerp is geïnspireerd door de in het landschap aanwezige, orthogonale elementen. Het Eschmarkerveld bevindt zich op de overgang van de eschgronden van Enschede naar de lager gelegen Glanerbeek. De west-oost richting is dominant. De belangrijkste west-oost lijn, de Gronausestraat, werd de ontginningsas voor buitenplaatsen en landerijen. Zo ontstonden de zo kenmerkende noord-zuid houtwallen en de daartussen verborgen ‘landschappelijke kamers’.
Het idee ontstond om de in het landschap aanwezige contrasten tussen horizontaal/verticaal, open/gesloten, zichtas/labyrint, statisch/dynamisch te versterken en in balans te brengen. Om een stad te bouwen als een huis, met een reeks kamers met elk een eigen inrichting en karakteristiek; met verborgen ruimtes en verrassende doorzichten, met een orthogonale ondergrond maar een dynamische ruimteontwikkeling.
Het Eschmarkerveld heeft zes woonbuurten, die zich qua karakter, woningtypes en architectuur van elkaar onderscheiden. Uitgangspunt zijn beproefde woningtypologieën op ruime kavels, ingetogen van aard. Het centrumgebied krijgt een menging van functies en is compacter van opbouw. De bebouwing is stoer en experimenteel. Voorzieningen en (kantoorachtige) bedrijvigheid bevinden zich bij het station.
 

Stedebouwkundig Plan 36 woningen
Inrichting gemeenschappelijke ruimte: 
1:1 Stadslandschappen
Architectuur: Onix 

Gemeente Almere
2001 - 2002

In het landschappelijk plan voor Almere was ervoor gekozen om bomen te planten, de zogenaamde ‘wijkers’ en ‘blijvers’. De woonwijk 3T (aan de noordrand van Almere, tegen de Oostvaardersplassen aan) is opgespannen tussen twee forse boomstroken, waarvan de ‘wijkers’ moesten worden vervangen. Hierdoor ontstond aan weerszijde van de woonwijk een reeks boskamers die uitnodigden tot innovatieve woningbouwconcepten. 

De reguliere woningbouwmarkt in Almere is gebaseerd op ‘het geluk van de tuin’. De keuze om de boskamer op te vatten als een ongedeelde, gemeenschappelijke tuin was een noviteit. Om het dominante beeld van het parkeren te verzachten, zijn de woningblokjes op kleine terpjes gelegd. Samen met de introductie van veranda’s resulteert dat in een onalledaags plan. De losse schakering van bouwblokjes laat het karakter van de open plek in het bos intact. De auto is niet langer dominant in het beeld.
 

Onderzoek stedelijke uitbreiding Almere-Amsterdam
(samenwerking met Teun Koolhaas en Ellen Marcusse) 
Almere
Gemeente Almere, gemeente Amsterdam
2004 - 2006

De studie heeft duidelijk gemaakt dat een integrale ontwikkeling van het IJmeer en het Markermeer belangrijk is. Als er niet wordt ingegrepen, zal de waterkwaliteit van beide meren de komende jaren verslechteren. 

Een integrale aanpak, waarbij de slibhuishouding door bijvoorbeeld zandwinning kan worden verbeterd, kan leiden tot een versterking van de kwaliteit van het totale gebied. Door de aanleg van eilanden, vooroevers en zandbanken worden nieuwe watermilieus toegevoegd. Deze bieden goede mogelijkheden voor woningbouw en natuurontwikkeling
Een circa 8 kilometer lange brug over het IJmeer vormt de drager van een nieuwe, snelle OV-verbinding tussen Almere en Amsterdam. Deze verbinding kan een nieuw stedelijk concept opleveren: de dubbelstad Amsterdam-Almere aan het water. Zo ontstaan in de noordelijke Randstad nieuwe woonmilieus, waarbij verstedelijking is gecombineerd met water, ruimte en groen.